آواتودی*
در اقدامی هیجان انگیز و بی‌سابقه دولت آمریکا درخواست یک مادر داغدار ایرانی را پذیرفت و سالروز میلاد فرزندی را که مظلومانه بدست جنایتکاران رژیم ایران در زندانها کشته شد، «روز دوستی ایران و آمریکا» نامید.
برایان هوک مسئول امور ایران در وزارت خارجه آمریکا جمعه اول شهریور/ 24 اوت در فیلمی کوتاه که در وبسایت وزارت خارجه آمریکا منتشر شد، تاکید کرد که این روز «روز دوستی ایران و آمریکا» است؛ آقای هوک در این فیلم از ستار و کشته شدن او و مبارزات مادرش یاد کرد.
جمعه اول شهریور/ 23 اوت سالروز تولد ستار بود؛ اگر زنده بود، امسال وارد چهل و دومین سال عمر خود می‌شد؛ اما او درسن 34 سالگی کشته شد.
ستار: کارگری از فقیرترین خانواده‌های ایرانی؛ جوانی محروم اما بشدت آگاه و مبارز و شجاع، که تنها به خاطر نوشتن عقایدش در یک وبلاگ دستگیر شد و در حالی که فقط چند روز در بازداشت نیروهای انتظامی بود، بر اثر شدت شکنجه‌های جلادان کشته شد؛ ستار تنها نان‌آور خانه بود.
بعد از آن جنایت در آبان 1391، صحنه‌های ضجه و عزاداری‌های بانو گوهر عشقی مادر مظلوم اما دلاور ستار را همه ما تا به امروز دیده و اشک ریخته‌ایم.
بانو گوهر عشقی در نامه و نیز فیلمی کوتاه تاکید کرده بود که با وجود همه داغ عظیمی که بردلش مانده است، خون ستار عزیزش را فدای «روز دوستی ایران و آمریکا» می‌کند.
گوهر عشقی، این بانوی شجاع، بسیار آگاه و به حق، مبارزترین بانوی حال حاضر در ایران زمین، در نامه خود چنین نوشته بودند:
«سلام می‌گویم به شما آقای دونالد ترامپ، تا سلام گفته باشم به مردم آمریکا، تا گفته باشم: ما ایرانیان، دوستدار مردم آمریکا و همه مردم جهانیم. من از جانب خودم، از تک تک مردم آمریکا معذرت می‌خواهم به خاطر «مرگ بر آمریکا» گفتن‌های مردم ایران. من از شعور خودم معذرت می‌خواهم به خاطر سال‌ها عقبگردی که امثال من گرفتارش بودیم. ما از خمینی و خامنه‌ای و آخوندهای دستگاه، فریب خوردیم. بسیاری مثل من، فریب آخوندهایی را خوردیم که دست در جیب و خون مردم دارند و مردم را به صبر و تحمل توصیه می‌کنند!
من بدون خجالت می‌گویم: ما غلط کردیم اگر با شعارهای جمهوری اسلامی همراه شدیم و مرگ بر آمریکا و مرگ بر انگلیس و مرگ بر اسراییل گفتیم. من در این روزهای آخر عمرم، به چنان فهمی رسیده‌ام که مرگ را برای قاتل فرزندم هم نمی‌خواهم. بارها گفته‌ام که اگر قاتل پسرم هم به خانه‌ام بیاید، از او مثل یک مهمان پذیرایی می‌کنم.
آقای ترامپ،
فرزند مرا مأموران سیدعلی خامنه‌ای، جلوی چشمم از خانه بیرون کشیدند و بردند و سه روز بعد، جنازه‌اش را تحویلم دادند. مگر گناه پسرم چه بود؟ گناه پسر من نوشتن مطالب ساده‌ای بود که در فضای مجازی بیست نفر هم خواننده نداشت! در این هفت سالی که از کشته شدنِ پسرم می‌گذرد، جایی نبوده که سر نزده باشم. بارها دست به دامن خامنه‌ای و قوه قضاییه و دولتی‌ها و نمایندگان مجلس شدم تا به آنها بگویم من از شما پول خون پسرم را نمی‌خواهم بلکه یک دادگاه عادلانه می‌خواهم. یک دادگاه علنی و عادلانه تشکیل بدهید و به من بگویید چرا و به چه دلیل فرزند مرا کشتید؟
شاید از خودتان بپرسید من چرا این نامه را برای شما می‌نویسم؟ و چرا این نامه را برای خامنه‌ای نمی‌نویسم؟ از نظر من، خامنه‌ای جنازه‌ای بیش نیست. او از همان روزی که دروغ گفت و از روزی که دست به خون مردم برد، مُرد! او سال‌هاست که مُرده. خامنه‌ای نسبتی با ایران و مردم ایران ندارد. نسبت او با عمامه‌ای است که بر سر دارد. عمامه‌ای که از آن خون و دروغ می‌چکد. خواستم به شما بگویم: اول شهریور، سالروز تولد پسر کشته‌شده‌ام، ستار بهشتی به دست مأموران خامنه‌ای است.
من نشستم و فکر کردم و با خود گفتم: به خاطر سال‌ها «مرگ بر آمریکا» گفتنِ آدم‌های فریب‌خورده‌ای چون من، نکند مردم آمریکا از ما مردم ایران دلگیر باشند؟! با فرستادن این نامه خواستم به شما بگویم: ما مردم ایران، خودمان اسیر خامنه‌ای و مأموران او هستیم و روزشماری می‌کنیم برای روزی که از جمهوری اسلامی خبری نباشد. بله، ما با مردم آمریکا دوست هستیم.
این نامه را مادری برای شما می‌نویسد که تنها نان‌آور خانه‌اش، توسط مأموران خامنه‌ای کشته شده. این مادر که هفت سال است لباس سیاه عزای پسرش را بر تن دارد، دست دوستی به سمت شما دراز می‌کند تا شما سلامش را به مردم آمریکا برسانید و به آنان بگویید: گوهر عشقی، همه مردم جهان را دوست خود می داند و «مرگ» را تنها و تنها برای جمهوری اسلامی می‌خواهد!
آقای ترامپ،
پیشنهادی دارم برای دوستی. این را از من بپذیرید. من خون فرزندم ستار را در کف دست می‌گیرم و آن را پیش پای «دوستی مردم ایران و مردم آمریکا» دفن می‌کنم. از شما خواهش می‌کنم روز اول شهریور را که روز تولد پسرم ستار است، روز دوستی میان مردم ایران با مردم آمریکا اسم‌گذاری کنید. دوست دارم با این دلخوشی از دنیا بروم. چه اسم خوبی. روز اول شهریور، روز تولد ستار بهشتی، روز دوستی میان مردم ایران و مردم آمریکا. با احترام
گوهر عشقی مادر ستار بهشتی
ایران – شهرستان رباط کریم»
بانو گوهر عشقی که همانند نامش یک «گوهر» برخاسته از «عشق» دوستی است و امروز نیز در نظر مردم ایران و انساندوستان جهان، بانویی براستی «بهشتی» است، از امضا کنندگان بیانیه‌ی 14 نفره بانوان شجاع ایران برای گذار از کل حاکمیت نظام تبهکار جمهوری اسلامی ایران است.
* گزارش‌های خبری، مطالب تحلیلی، مقالات و نیز نوشته‌های سردبیری بخش فارسی شبکه آواتودی، کپی شده از منابع دیگر نیست. تمامی مطالب بخش فارسی، منحصرا ویژه شبکه آواتودی و از منابع معتبر بین‌المللی، ترجمه، یا به طور اختصاصی برای این شبکه گردآوری و نوشته، و بر اساس تجربه‌ای غنی و طولانی در کار تهیه گزارش و تحلیل‌های خبری و روزنامه‌نگاری با معیارهای حرفه‌ای جهانی، تهیه و تنظیم می‌شود. هم‌زمان ما بر این باوریم که ارزش خبر و گزارش، همراهی آن با تحلیل و ارزیابی است.
