آواتودی
جمهوری اسلامی ایران در اقدام تحریک‌آمیز دیگری علیه امنیت منطقه خلیج فارس تلاش کرده است با قایق‌های سریع السیر خود کشتی نفتکش بریتانیایی «هریتج» وابسته به شرکت بریتیش پترولیوم را به حوزه آبهای ساحلی ایران بکشاند. این خبری است که دولت بریتانیا و نیروهای نظامی این کشور درستی آن را تایید کرده اند اما سپاه پاسداران ایران به تکذیب آن پرداخته است- امری که ظاهرا از ناکامی تهران در تحقق این هدف پرمخاطره ناشی می شود.
این اقدام روز چهارشنبه بیستم تیر/ دهم ژوئیه و در حالی رخ داده که در همین روز، رحسن روحانی رییس جمهوری نظام در نشست هفتگی دولت خود، بریتانیا را به «حماقت» متهم کرده و حتی از آنها پرسید «مگر شما بیمارید؟» که برای همراهی کردن یک نفتکش خود ناچار شده‌اید که کشتی جنگی وارد آبهای منطقه کنید،و همچنین مدعی شده بود که مسیولیت پیشاپیش هر اقدامی را که به تحرکات بیشتر ایران در منطقه بینجامد متوجه بریتانیا می‌داند.
او این سخنان را در روزی بیان کرد که امانوئل بن، مشاور امانوئل مکرون رییس جمهوری فرانسه و دیپلماتی که خود پیش‌تر سفیر فرانسه در ایران بوده است، در یک ماموریت مهم در تهران با شماری از مقامات امنیتی نظام از جمله علی شمخانی رییس شورای عالی امنیت ملی حکومت دیدار و گفت و گو کرده بود تا شاید مانع از وخیم تر شدن بحران جاری و مبدل شدن آن به یک جنگ احتمالی شود.
محمد جواد ظریف وزیر خارجه حکومت که او نیز پیش از بیانیه «تکذیب» سپاه پاسداران، مدعی شده بود که ایران تحرک ضد امنیتی تازه‌ای در آبهای خلیج فارس نداشته، پنجشنبه بیستم تیر/ یازدهم ژوییه تایید کرد که مشاور رییس جمهوری فرانسه با یک «پیشنهاد تازه» به تهران آمده بود.
همچنین اقدام نیروهای سپاه برای تسلط بر نفتکش بریتانیایی در روزی انجام شده است که شورای حکام آژانس بین الملی انرژی اتمی بنا به خواست آمریکا نشستی در وین، مقر این نهاد دیده‌بان هسته‌ای بین المللی تشکیل داده بود تا عواقب تصمیمات ایران در ارتباط با برنامه‌های اتمی و از جمله افزایش غلظت غنی سازی اورانیوم را بیش از سطح ۳.۷۶ درصد بررسی کند.
تنها ساعاتی پیش از نزدیک شدن قایق‌های سپاه پاسداران به نفتکش «هریتج»، ژنرال جوزف دانفورد رییس ستاد نیروهای مسلح آمریکا تاکید کرده بود که تحرکات ضد امنیتی ایران در آبهای خلیج فارس و نیز گروه نیابتی آنها در باب المندب، تشکیل یک ایتلاف منطقه ای و جهانی را برای تامین امنیت کشتی‌های در حال عبور الزامی کرده است.
با وجود تکذیب سپاه پاسداران ایران، دولت بریتانیا تاکید کرده که ایران عامل این ناآرامی و مسئول عواقب آن است.
شواهد نشان می دهد که هدف رژیم ایران از این اقدام که می تواند در چارچوب تعاریف راهزنی دریایی قرار گیرد تلاش برای ایجاد فشار بر بریتانیا و دولت منطقه ای جبل الطارق برای آزاد کردن ابرنفتکش «گریس ۱» حامل نفت ایران است که از هفته گذشته هنگام نزدیک شدن به تنگه جبل الطارق میان مرز اسپانیا و قاره آفریقا توقیف شد و ایران برای آزادی آن شدیدا به تقلا افتاده است اما نمی‌گوید که اگر مقصد نفتکش سوریه نبوده است، پس فرار بوده که به کجا برود؟
اقدام ایران در تلاش برای تسلط بر نفتکش «هریتج» اجرای عملی پیشنهادی است که تنها ساعاتی پس از توقیف نفتکش حامل نفت ایران در تنگه جبل الطارق، از سوی محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه پاسداران ایران مطرح شده و او در توییتر خود با تشویق چنین راهزنی دریایی نوشته بود که نیروهای ایران نیز باید اقدام به «مقابله به مثل» کرده و باید یک نفتکش بریتانیا را توقیف کنند.
با وجود آنکه برخی از مقامات ایران مدعی شده بودند که محسن رضایی دیدگاه شخصی خود را بیان کرده است اما اکنون مشخص شده است که این پیشنهاد بخشی از اقداماتی بوده که از سوی نهادهای نظامی و امنیتی رژیم نه تنها مورد بحث قرار گرفته بلکه فرمان تلاش برای اجرای آن نیز صادر شده است.
تحرکات تازه مغایر با امنیت آبراه‌های بین المللی از سوی ایران در حالی صورت گرفته که آمریکا ماه گذشته شماری از فرماندهان اصلی در پایگاه‌های دریایی سپاه در جنوب ایران را در فهرست تحریم های خود قرار داد.
در این میان، در حالی که تحرکات دریایی رژیم ایران مفهومی جز ارسال دعوت‌نامه آغاز جنگ برای قدرت های غربی ندارد، گزارش رسانه های معتبر ژاپنی بامداد پنجشنبه بیستم تیر/ یازدهم ژوئیه ارزیابی کرده است که شینزو آبه نخست وزیر ژاپن احتمال ملاقات دیگری را با حسن روحانی این بار در نشست سران کشورهای عضو سازمان ملل متحد است که تا دو هفته دیگر برگزار می شود؛ آقای آبه نشست ماه گذشته در تهران با علی خامنه‌ای را با ناکامی به پایان رساند اما تا حال از سخن گفتن علنی در خصوص آن نشست مهم و شکست خورده، در ملا عام کمترین سخن را به پایان رسانده است.
رژیم ایران اما همچنان شاخ و شانه می‌کشد و در آرزوی آغاز زودتر جنگ است؛ جنگی که ممکن است با تحرکات فتنه‌انگیزانه رژیم، سرانجام دامن ملت ایران را فرا گیرد اما با احتساب سو محاسبه در هر جنگی، این احتمال نیز می‌تواند مطرح باشد که عاقبت به سرنگونی رژیم منجر گردد – حتی اگر شواهد و گزارش‌های رسیده از ایران نشان می‌دهد که حکومت برای به آتش کشاندن منطقه، در صورت وقوع جنگ، برنامه‌ریزی متعددی کرده و در نظر دارد که از اسرائیل گرفته تا دوبی را آماج حملات خود و گروه‌های نیابتی‌اش قرار دهد.
