مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار، از وقوع ۹۲۹۵ مورد حادثه ناشی از کار طی سال ۹۹ خبر داد.
این آمار یعنی هر روز ۲۵ مورد حادثه کار برای کارگران کشور اتفاق افتاده که رقم بسیار بالایی است.
پیش از هر چیز، وقوع حوادث حین کار ناشی ازعواملی همچون سوءمدیریت مسئولان در قانون گذاری، نظارت، بازرسی و پیشگیری از حوادث و عدم آموزش کارگران است.
از سویی دیگر عدم تصویب و اجرای قوانین حمایتی لازم، عدم امنیت شغلی و وجود مشکلات معیشتی کارگران جزء عوامل وقوع حوادث کار محسوب می شوند که امنیت روانی و تمرکز کارگران در محیط کار را کاهش داده و سبب بروز حوادثی می گردد که جان آنها را به خطر می اندازد.
بر اساس گزاش وزارت کار، درسال گذشته ۹۲۹۵ کارگر طی حوادث کار کشته و مصدوم شده اند. بیشترین تعداد حادثه شغلی در سال گذشته و بیشترین آمار آسیب های شغلی مربوط به فعالیت های ساختمانی و ناشی از سقوط و لغزیدن در محل کار بوده است.
بر پایه گزارش منتشر شده، تعداد آسیبهای شغلی در سال گذشته ۹۲۹۵ مورد بوده که ۹۷ درصد آن مربوط به مردان و ۳ درصد مربوط به زنان بوده است. بیشترین آسیب شغلی بر حسب نوع فعالیت نیز به ترتیب به بخش فعالیتهای ساختمانی، فعالیت صنعت (تولید) و سایر فعالیتهای خدمات عمومی تعلق دارد.استانهای تهران، اصفهان و خراسان رضوی بالاترین تعداد آسیبهای شغلی را به خود اختصاص داده اند.
سوءمدیریت مسئولان دراجرا، نظارت، بازرسی و پیشگیری از حوادث کار در حالی رخ می دهد که در ماده ۸۵ قانون کار آمده است: « برای صیانت از نیروی انسانی و منابع مادی کشور رعایت دستورالعمل‌هایی که از طریق شورای عالی حفاظت فنی (جهت تامین حفاظت‌فنی) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (جهت جلوگیری از بیماری حرفه‌ای و تامین بهداشت کار و کارگر و محیط کار) تدوین می‌شود، برای کلیه کارگاه‌ها، کارفرمایان، کارگران و کارآموزان الزامی است.»
سندیکاها و اتحادیه های کارگری، به عنوان تشکل های مدافعان حقوق کارگ، همیشه با برگزاری اعتراضات و انتشار بیانیه هایی نسبت به افزایش حوادث کار در ایران هشدار داده و با تاکید بر اینکه عدم تصویب و اجرای قوانین حمایتی لازم و عدم رعایت ملاحظات ایمنی نوعی جنایت علیه نیروی کار به شمار می رود، خواستار ایجاد تشکل های مستقل کارگری برای تامین حقوق کارگران و بهبود شرایط کار شده اند.
