آتش‌سوزی‌های گسترده جنگل‌ها و مزارع روستای «پیرخضران» از توابع شهر مرزی مریوان در استان کردستان ایران، بار دیگر موجب شد که مردم روستایی با دست خالی ساعت‌های متمادی جان خود را به خطر بیندازند تا آتش را خاموش کنند.
با یاری نیروی بومی آتش‌نشانی و حفاظت منابع طبیعی مریوان، اما با تقلای شدید مردم محلی، آتش‌سوزی که از جمعه گذشته یازدهم مرداد شعله می‌کشید، ظاهرا خاموش شده اما خساراتی سنگین به روستاییان وارد کرده است.
هم‌زمان با مریوان، آتش‌سوزی‌های گسترده در مراتع منطقه «چوار» در رشته کوههایی با همین نام در استان ایلام رخ داد که در آنجا نیز مردم بومی ناچار شدند با دست خالی به دل آتش بروند؛
وضیعت «چوار» چنان دلخراش بود که فرمانده سپاه پاسداران در ایلام، پاسدار جمال شاکرمی نیز اذعان کرده و گفت «مردم با دست خالی در گرمای طاقت‌فرسا فداکاری کردند...و این ثروت عظیم منابع طبیعی هر از گاهی دستخوش آتش‌سوزی و تخریب گسترده قرار می‌گیرد و هر بار نیز نیروهای خودجوش مردمی آتش را خاموش می‌کنند و مسئولان محلی نیز امکانات اندکی دارند...».
رژیمی که مانند بختک به جان امکانات مالی ایران افتاده و آن را غارت یا صرف تحرکات نظامی و تروریستی در منطقه و جهان می‌کند، به اذعان فرمانده سپاهش کمترین امکانات را برای خاموش کردن حریق در جنگل‌ها ندارد.
تنها آتش‌سوزی‌های روزهای گذشته کردستان و ایلام نیست؛ روز جمعه یازدهم مرداد حریقی وسیع، منطقه‌ای به وسعت دست‌کم 50 هکتار را در رشته جنگل‌های «کوهمره سرخی» در جبال زاگرس در استان فارس در برگرفت که با کمک بالگردهای ارتش و 130 پروازی که انجام دادند، خاموش شد.
هتل آسمان شیراز نیز که هتلی در حال ساخت در خیابان رودکی شهر است، شنبه دوازدهم مرداد دچار آتش‌سوزی وسیع و پرخسارت شد.
آتشی هولناک نیز در اولین ساعت بامداد شنبه در یک قهوه‌خانه سنتی در بلوار کشاورز تهران درگرفت که دست‌کم چهار مشتری را کشت.
یکشنبه دوازدهم مرداد نیز طبقات فوقانی ساختمان مرکزی وزارت نفت در تهران (تخت جمشید سابق) دستخوش آتش‌سوزی شد که کارکنانش از بیم آنکه به سرنوشت تلخ ساختمان پلاسکو مبتلا نشوند، ساعاتی از آن تخلیه شدند.
رسما گفته شد که حریق وزارت نفت ناشی از اتصال سیم‌های برق بوده است. حتی تاکید کردند که «اتصالی کوچک» در طبقه «منفی یک» در کار بوده است اما وزیر نفت بیژن زنگنه هم در داخل ساختمان بوده است.
ساختمان 15 طبقه وزارت نفت از بناهای مدرن دهه 30 خورشیدی بود که معمار بنام آن زمان، عبدالعزیز فرمانفرماییان آن را ساخته و در زمان خود از سازه‌های مدرن و بلند پایتخت ایران که رو به ترقی بود، محسوب می‌شد.
