به گزارش آواتودی، نیروگاه بیستون واقع در جاده کرمانشاه – شاباد در سال 73 با ظرفیت تولید 640 مگاوات برق به بهره‌برداری رسید.
برای احداث این نیروگاه سیکل ترکیبی، هیچ یک از پروتکل‌های زیست محیطی رعایت نشد و در ظرف مدت کوتاهی به دلیل احداث ده‌ها چاه عمیق با هدف تامین آب خنک کننده‌های دیگ‌های حرارتی نیروگاه بیستون، منابع آب‌های زیرزمینی منطقه به غارت رفت.
این اقدام موجب خشک شدن منابع آبی مورد نیاز بخش کشاورزی منطقه گردید و در حال حاضر زمین‌های حاصلخیز اطراف نیروگاه به شعاع چندین کیلومتر، به دلیل عدم دسترسی به آب خشک شده‌اند.
هدف از احداث این نیروگاه ابتدا تامین برق مورد نیاز کشور عنوان شده بود، اما با گذشت چند سال، عملا به نیروگاهی برای تامین برق برای صادرات به کشور عراق مورد استفاده قرار می‌گیرد.
قرارداد صادرات برق به عراق در سال 2005 امضا و از سال 2007 اجرایی شد و از آن تاریخ تاکنون علیرغم صادرات برق به این کشور، مسوولان عراقی عملا در جهت پرداخت بدهی‌های خود اقدام چندانی انجام نمی‌دهند و یکی از بزرگ‌ترین بدهکاران به ایران محسوب می‌شوند.
با گذشت بیش از یک دهه و عدم پرداخت بدهی‌ها از سوی دولت عراق، جمهوری اسلامی و عراق در سال 2019 تفاهمنامه‌ای را امضا کردند که بر اساس آن دولت عراق مجبور به پرداخت بدهی‌های خود شود.
احداث و بهره‌برداری از نیروگاه‌های سیکل‌ترکیبی فاقد استانداردهای لازم به ویژه از نظر رعایت پروتکل‌های زیست محیطی، به نیروگاه بیستون محدود نمی‌شود و چند سال بعد جمهوری اسلامی همین رویه را در احداث نیروگاه زاگرس به کار گرفت.
در سال‌های اخیر نیز احداث نیروگاه سیکل ترکیبی اسلام‌آباد در جاده کرمانشاه - اسلام‌آباد نیز در دستور کار قرار گرفت و بسیاری از کشاورزان منطقه را به ورشکستگی کشاند.
حفر ده‌ها چاه عمیق در اطراف نیروگاه اسلام‌آباد، موجب خشک شدن آب‌های ارزشمند زیرزمینی و به دنبال آن خشک شدن مزارع و اراضی کشاورزی منطقه شده است.
جمهوری اسلامی باید به این پرسش پاسخ دهد که احداث نیروگاه با هدف تولید و صادرات برق به عراق و تامین انرژی این کشور، آیا به این اندازه اهمیت دارد که دست به تخریب محیط زیست ایران زده است؟
