طی روزهای اخیر مسئولان زندان ساوه اقدام به تراشیدن اجباری سبیل یکی از زندانیان پیرو آئین یارسان کرده‌اند. سبیل یکی از نمادهای آئینی مردان پیرو این مذهب است و این عمل به قصد تحقیر و اهانت به باورهای مذهبی او صورت گرفته است. تراشیدن اجباری سبیل آئینی اقلیت‌های دینی در ایران امری مسبوق به سابقه است.
سیاوش حیاتی، سخنگوی مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان در گفت‌وگو با هرانا در خصوص این رخداد گفت: «متاسفانه این اولین بار نیست که این گونه اعمال انجام می‌شود و از بدو پیروزی انقلاب تاکنون بر پیروان آئین یارسان همچون سایر اقلیت‌ها فشار جاری و ساری است. از اول انقلاب دست عناصر متعصب و فرصت طلب باز بوده است. خود مو به تنهایی ارزش نیست. این نماد است که به آن ارزش می‌دهد. همانطور که پرچم یک تکه پارچه است و ارزشی ندارد اما به عنوان یک نماد ممکن است بین دو کشور به دلیل تعرض به نماد کشور حتی جنگی رخ دهد. این افرادی که چنین بی‌حرمتی‌هایی می‌کنند حتی به انسانیت هم باور ندارند و در هر فرصتی توهین و اهانت در حق دیگران روا می‌دارند.»
در واکنش به این اقدام، مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان، بیانیه‌ای اعتراضی منتشر کرده است. این فعالین ضمن هتک حرمت خواندن این اقدامات، خواهان محاکمه علنی و مجازات عادلانه افراد خاطی شده‌اند.
این فعالین در ادامه افزوده‌اند: «این بی حرمتی‌ها بارها و بارها از طرف ماموران جمهوری اسلامی تکرار شده و هزینه‌های بسیاری را به دنبال داشته است که یکی از مهمترین آنها، تعرض به شارب یکی از پیروان این آئین در همدان بود. پیشامدی که منجر به خودسوزی اعتراضی سه تن از یاران پاک یارسان، در اوج ناامیدی از اجرای عدالت شد و به دنبال آن سلسله اعتراضات گسترده‌ای از سوی طیف بزرگی از یارسان شکل گرفت. در آن زمان اگر درایت، صبوری و مدیریت انسان محورانه مردم یارسان نبود، چه بسا مشکل موجود به نتایج غیر قابل پیش‌بینی و پرهزینه‌تری مانند اختلافات و جنگ دینی می‌انجامید. موضوعی که متاسفانه علی‌رغم وعده و وعیدها‌ی داده شدە، به سبب مشکلات ساختاری و عدم پیگیری کار‌گزاران نظام جمهوری اسلامی، به تداوم حوادث مشابه و از جمله این حرکت بی‌خردانه در ساوه انجامید.»
فعالین مدنی یارسان در ادامه این بیانیه همچنین خواستار به رسمیت شناخته شدن این آئین در قانون اساسی جمهوری اسلامی شده و نوشته‌اند: «با گذشت چهل و دو سال از استقرار نظام جمهوری اسلامی، هنوز جایگاه حقوقی پیروان آئین یارسان در ساختار نظام مشخص نشده است. حاکمان و قانونگذاران از طرفی ما را فرقه‌‌ای از شیعه می‌‌نامند. اما نه تنها از حقوق مردم شیعه برخوردار نیستیم بلکه باید ارزش‌ها و مناسک آئینی خویش را ترک کنیم. از سوی دیگر، اگر اعلام کنیم که آئینمان مستقل است و به هویت خویش پایبند باشیم، از بسیاری از حقوق انسانی و شهروندی خود محروم می‌شویم.»
طبق کتاب سرانجام، سبیل یکی از مقدسات آیین یارسان (اهل حق) است و بر مردان پیروی یارسان واجب است سبیل خود را نتراشیده و مُهر (دست نخورده) نگاهداری کنند. شرط ورود به مراسم جم و نشستن در حلقهٔ جم داشتن سبیل دست نخورده‌است. تراشیدن سبیل موجب خروج از دین و باطل شدن سرسپردگی به دین یاری می‌شود.
