یازدهم اردیبهشت ماه روز جهانی کار و کارگر فرصت مناسبی است که از کارگران زحمتکش که با همت والای خود چرخ صنعت و تولید را به گردش در می‌آورند تجلیل و قدردانی شود ولی متاسفانه در ایران بجای تجلیل و قدردانی به کارگران ظلم می شود. وضعیت کنونی طبقه کارگر در ایران را باید نتیجه سیاست گذاری جمهوری اسلامی دانست کە نشانی از اراده و خواست طبقه کارگر در آن دیده نمی شود.
شرایط کارگران در ایران بە گونە ای است کە وارد فاز ب‌رانی شدە است. مهمترین چالشهای کارگران عبارتند از:
- وجود اعتراضات فزاینده در قالب اعتصابات، تظاهرات، بستن معابرمرزی، تحصن و... که عموماً با تهدید، سرکوب یا اخراج، زندان، شلاق و... صدور وثیقه های سنگین برای کارگران معترض همراه است. ممانعت حاکمیت از شکل گیری تشکل های صنفی،
- طبقه کارگر علیرغم ادعای "منشور حقوق شهروندی" در نتیجه عدم برخورداری از سندیکاها و اتحادیه های مستقل صنفی (جالب است که مدافعان نئولیبرالیسم در حالی که آموزه های نئولیبرالی را از اروپا و آمریکا برای جهت گیری اقتصادی کشور انتخاب کرده اند و در صدد پیاده سازی تمام و کمال آن در ایران هستند و آنها را برای مدیریت اقتصادی کشور ضروری می دانند، ترجیح می دهند تا چشم خود را بر روی حقوق صنفی به رسمیت شناخته شده طبقه کارگر برای سازمان یابی در سندیکاها و اتحادیه ها که در این جوامع صنعتی به نوعی نهادینه شده است، ببندد.
- گسترش ناامنی شغلی با توسعه قرار دادهای کار کوتاه مدت بر خلاف نص صریح قانون کار در این مورد و حذف کامل استخدام رسمی در روابط کار.
- خارج کردن بخش عظیمی از طبقه کارگر از شمول قانون کار از سوی حاکمیت در راستای اجرای دستور کار صندوق بین المللی پول در جهت اصلاحات ساختاری و تعدیل اقتصادی به منظور ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاران.
- پایین بودن قابل توجه سطح دستمزدها و قرار داشتن بخش اعظم دستمزدها در زیر خط فقر به گواهی آمارهای متعدد و رسمی که امکان معیشت مناسب را از خانواده های کارگری سلب کردە است.
- حقوق های معوقه بسیار طولانی که گاه زمان تعویق آن به ماهها و حتی در مواردی به یکسال هم می رسد.
- اجتناب بخش بسیار بزرگی از کارفرمایان از بیمه کردن کارگران که آنها را از مزایای درمانی بیمه، مستمری بیکاری، بازنشستگی، از کار افتادگی محروم می کند..
- وجود طیف بسیار وسیعی از کارگران که در کارگاههای مختلف با حقوق های بسیار پایین تر از حقوق حداقلی تعیین شده از سوی وزارت کار و بدون هر گونه مزایای قانونی چون مرخصی، تعطیلی یک روز در هفته، عیدی و پاداش، نوبتکاری، اضافه کاری، سنوات و... با وجود سختی کار در کارگاه های بسیار ناایمن کار می کنند.
- پرداخت همراه با تاخیرهای فزاینده حقوق کارگران بازنشسته که با پیش بینی ورشکستگی سازمان تامین اجتماعی و در مخاطرە قرار گرفتن جدی زندگی و معیشت بازنشستگان همراه است.
- تلاش کارفرمایان بهمراه دولت برای تغییر قانون کار برابر توصیه صندوق بین المللی پول به منظور حذف بیشتر دستاوردهای مبارزاتی و برخی مزایای طبقه کارگر و ایجاد شرایط جذاب تر برای سرمایه گذاری و سودجویی بیشتر طبقه سرمایه دار.
مدیریت جمهوری اسلامی در کنترل وضعیت بحرانی کارگران ناموفق بودە و از قرائن چنین پیداست با بدتر شدن اوضاع اقتصادی کشوردر ماههای آیندە، حرکتهای اعتراضی کارگران وارد مر‌حلە جدیدی میشود.
ارسالی از تهران
