آواتودی اصفهان: برداشت‌های بی‌رویه صنایع وابسته به سپاه پاسداران از زاینده‌رود و سوء مدیریت و عدم نظارت سازمان های متولی، حیات این رودخانه و فلات مرکزی ایران را به مخاطره انداخته است.
طرح‌های زیاده خواهانه سپاه پاسداران و برداشت بی رویه و غیر اصولی صنایع دفاع اصفهان (تولید کننده تجهیزات نظامی)، مجتمع فولاد مبارکه، ذوب آهن اصفهان و شرکتهای فولادسازی یزد که همگی تحت نظارت سپاه هستند، سبب مرگ تدریجی زاینده رود این رودخانه حیاتی شده است.
از سویی دیگر پروژه های های غیر تخصصی انتقال آب در زمان ریاست جمهوری خاتمی و احمدی نژاد باعث ایجاد تنش آب و تشدید بحران کم آبی در منطقه شده اند.
در این خصوص به عنوان مثال می توان به طرح انتقال آب زاینده رود به شهر یزد در زمان ریاست جمهوری خاتمی اشاره کرد که در این طرح آب زاينده رود پس از طي كردن مسير ۳۳۳ كيلومتری وارد شبكه شهري يزد شده كه قسمت اعظم مصرف شُرب شهروندان را تامین می کند.
بر اساس اظهارات برخی منابع، سهمیه آب اختصاص داده شده به شهر یزد با توجه به شرایط خشکسالی و کم آبی سالهای اخیر به دلیل عدم مدیریت همچنان ثابت مانده و کاهش نیافته که این مسئله خود باعث تشدید خسارت های جبران ناپذیر به زاینده رود، منبع حیاتی آب در منطقه مرکزی ایران شده است.
از دیگر طرح های غیر تخصصی پروژه انتقال آب بن - بروجن است که در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد کلید خورد.
تاثیر مخرب این طرح به حدی بود که کارشناسان حوزه آب و محیط زیست این پروژه را تلاشی برای نابودی کامل زاینده رود قلمداد می کنند.
بر اساس این پروژه، سالانه ۴۰ میلیون متر مکعب آب از حوضه آبریز زاینده رود پس از طی کردن مسافت ۱۲۸ کیلومتر به حوزه آبریز کارون انتقال داده می شود.
این طرح مورد انتقاد و اعتراض مردم، کشاورزان و کارشناسان بخش آب و محیط زیست بوده زیرا عقیده دارند که با اجرای این پروژه حیات زاینده‌رود به طور کامل از بین خواهد رفت.
به زعم مردم و مسئولان استان اصفهان، این طرح هیچ گونه توجیه اقتصادی، زیست محیطی و فنی ندارد و آنها خواهان توقف پروژه انتقال آب بن - بروجن هستند.
کما اینکه کشاورزان حوزه زاینده رود و اصفهان این مسئله را به خوبی درک کرده اند که سوءمدیریت بحران آب عامل آسیب های غیر قابل جبران و تنش های اقتصادی و اجتماعی برای مردم منطقه شده است.
مردم منطقە، بویژە کشاورزان شرق اصفهان، بیشتر از دو سال است که با برپایی تجمعات متعدد، اعتراض خود را نسبت به آنچه «مافیای آب» می نامند اعلام کرده اند.
از دیدگاه آنها پروژه های انتقال آب نه برای شُرب شهری بلکه برای مصرف صنایع بخصوص «مافیای فولاد» صورت می‌گیرد.
این تنش ها تا جایی ادامه پیدا کرده است که تعدادی از مردم منطقه، روز شنبه ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۰، اقدام به آتش زدن تجهیزات و خودروی پیمانکار پروژه انتقال آب بن - بروجن کرده اند.
برخی از کارشناسان بین المللی، بحران آب را بزرگترین بحران در آینده ایران دانسته اند که زندگی شهروندان را با مخاطره جدی مواجه خواهد کرد.
از سویی بحران آب ناشی از عوامل محیطی و خشکسالی و از طرفی دیگر سوء مدیریت سبب شده مسئله آب در ایران به موضوعی امنیتی بدل شود.
طبق برآورد «مؤسسه منابع جهان»، ایران بعد از قطر، اسرائیل و لبنان در رده چهارم نزدیک شدن به «روز آخر» یعنی روزی که منابع آبی در آن ممکن است به پایان برسد، قرار دارد.
این گونه است که قربانی کردن منابع آب برای کارخانەها در کنار سایر سوء مدیریت ها در سطح کلان کشور باعث ایجاد بحران های امنیتی، اقتصادی و اجتماعی بسیاری شده است.
با توجه به جدی بودن بحران کم آبی در مناطق مرکزی، شرق و جنوب کشور، رودخانه زاینده رود به عنوان منبع حیاتی آب در فلات مرکزی و رودخانه آب شيرين و دايمي حوزه داخلي ايران در حال حاضرمحل مناقشه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شده است.
