تنش‌آفرینی جنگ‌طلبانه‌ی امروز رژیم تروریستی اسلامی در تهران، پیش از هر چیز ابتدا یادآور تهدیدهای خمینی علیه صدام است که، در نهایت به اقدام عراق و آغاز جنگ هشت ساله منجر شد. اما اکنون در چنین شباهتی با وسعتی بزرگ‌تر، بنیادگرایان شیعی حاکم، کشور را در مواجهه با دنیا قرار داده‌اند.
رئیس جمهوری آمریکا تاکنون در مقابل حملات کور و خرابکارانه‌ی ملایان در خلیج فارس، با بی‌اهمیت جلوه دادن آن سعی داشته به نوعی خویشتنداری متوسل گردد تا اوضاع وارد تقابل نظامی و به‌هم ریختن محاسباتش، با توجه به انتخابات پیش رو در آمریکا نشود.
در واقع، حمله‌ی موشکی روز شنبه‌ی گذشته به تاسیسات نفتیِ آرامکو توسط جمهوری اسلامی، معادلات دونالد ترامپ را برای تثبیت اوضاع اقتصادی و همچنین قیمت نفت برهم زد.
از سوی دیگر جمهوری اسلامی با اشراف بر امر فوق هر بار با تحرکات خود به شکل غیر مستقیم و از طریق نیروهای نیابتی‌اش، در تلاش بوده تا با بحران‌‍سازی‌های مختلف محاسبات ترامپ را برهم زده و با وارد کردن او در تنش‌ها، افکار عمومی آمریکا را علیه وی بسیج نماید.
اکنون تمام هم و غم رژیم قشری در تهران، دونالد ترامپ است و حتی این دغدغه را به امری شخصی مبدل کرده تا با هم‌دستی دموکرات‌ها، در انتخاباتِ آتی آمریکا کاخ سفید را ترک نماید.
سران ولایت فقیه که در مقابلِ تحریم‌های متعدد آمریکا، زمین‌گیر شده و عاری از هرگونه برنامه هستند، به این امید نشسته‌اند که برای فرار از شرایط وخیم نظریه‌ی مقاومت اقتصادیِ علی خامنه‌ای - یعنی تحمیل اوضاع بر ملت- را پیش گرفته تا شاید دونالد ترامپ در انتخابات 2020 قافیه را ببازد و از دور خارج شود.
با توجه به موفقیت‌های اقتصادی دونالد ترامپ در آمریکا و همچنین ثابت نگه داشتن قیمت جهانی نفت در همکاری با شرکای منطقه‌ای، جمهوری اسلامی این بار خود مستقیما وارد معرکه شد و پاشنه‌ی آشیل دولت آمریکا را نشانه رفت و نفت عربستان را به موشک بست.
نمایش قطعات موشکی رژیم اسلامی توسط عربستان در حمله به تاسیسات نفتی آرامکو
جمهوری اسلامی که بارها بعداز تحریم‌ها به انواع تهدیدها پرداخته که اجازه نخواهد داد دیگران نیز به فروش نفت بپردازند، مانند همیشه دست به تکذیب زده و در زد و بند همیشگی، تمام تلاش خود را به کار گرفت تا مثلا حوثی‌های یمن را که مورد حمایت قاطع تهران نیز هستند، عامل حملات معرفی کند اما، مشاهدات و مستندات چیزی غیر از این را نشان می‌دهد.
در اینجا به شکل طنز می‌توان گفت: که اگر داعش کماکان وجود داشت، هیچ بعید نبود آنها نیز مسئولیت حملات صورت گرفته را می‌پذیرفتند و ساده‌لوحان از کنار جمهوری وحشت اسلامی به سادگی می‌گذشتند ولی حال با وجود دیگر جنگجویان مانند حوثی‌ها، طبیعی است ملایان پشت آنان سنگر بگیرند.
تصمیم‌گیری سخت دونالد ترامپ
با اتفاقات رخ داده طبیعتا تصمیم‌گیری سختی پیش روی رئیس جمهوری آمریکا است که باید در میان پاسخ به حملات یا ادامه‌ی سکوت در مقابل خرابکاری‌‌های رژیم یکی را انتخاب کند.
اگر به چند ماه پیش و حمله به کشتی‌ها اشاره شود؛ دونالد ترامپ مرتکب یک اشتباه محاسباتی شد که آن زمان اقدام لازم را به عمل نیاورد. در حقیقت در آن هنگام پرزیدنت ترامپ با گذشتن از کنار آن تحرکات، نقطه ضعف لازم را در اختیار لابی اسلام‌گرایانِ تهران و دموکرات‌های آمریکا قرار داد و برنامه‌ای موثر ارائه نداد تا نقشه‌های آنان را خنثی نماید.
بعداز راهزنی‌های دریایی، رژیم اسلامی غره‌تر شد و پهپاد آمریکایی را هدف قرار داد تا اینکه اکنون، بازار نفت جهانی مورد سوءقصد او قرار گرفته است.
حال تمام مدارک و شواهد علیه رژیم ملایان است و عدم پاسخگویی به آن علاوه بر اینکه تهران را جری‌تر خواهد کرد، وضعیت را نوعی پیروزی برای خود قلمداد کرده که در مقابل فشارهای آمریکا توانسته‌اند به اهداف تبلیغاتی خود برسند.
باتوجه به این که رئیس جمهوری آمریکا در کارزار انتخابی خود است، دستخوش تردید است که هرگونه پاسخ نظامی ممکن است بخت او را در انتخابات آتی کمرنگ نماید و همین باعث شده پرزیدنت ترامپ بر سر دو راهی قرار گیرد.
آنچه مشهود است، دو گزینه‌ی منفی روی میز پرزیدنت ترامپ قرار گرفته که ناگزیر باید یکی را انتخاب کند؛ سکوت و بی‌اهمیت جلوه دادن این حملات به‌سان قبل، قطعا بیشتر بر وجهه‌ی او تاثیر منفی خواهد داشت تا اینکه پاسخی قاطع نشان دهد. هر چند بهترین گزینه، پاسخ به رژیم از طریق شورای امنیت است تا این که آمریکا به تنهایی وارد عمل گردد.
باید گفت دولت آمریکا هم اکنون، با مورد انتخاب بد و بدتر روبروست که پاسخ قاطع هزینه‌اش کمتر از سکوت و اعمال تکراری تحریم‌هاست. رژیم تهران به اقدامات تروریستی با نزدیک شدن به موعد انتخابات آمریکا خواهد پرداخت که، قصدش اختلال بیشتر در بازار جهانی نفت است تا نقطه‌ی قوت و تمرکز دونالد ترامپ را هدف قرار دهد.
در مورد سکوت مظنون به مماشات اروپا در قبال ایران نیز باید گفت که قطع یا کاهش صادرات نفت عربستان به اروپا، می‌تواند موضع آنان را تغییر دهد و این تنها راهی‌ست که آمریکا می‌تواند اروپایی‌ها را با خود علیه تهران همراه کند.
