رژیم مذهبی حاکم بر ایران کردهای کشور را که قدیمی‌ترین مردم این آب و خاک هستند، سرکوب می‌کند؛ مناطق کردنشین همچنان در میان ضعیف‌ترین نقاط کشور از لحاظ اقتصادی و معیشتی هستند و چهل سال بعد از روی کار آمدن این نظام هنوز یک کارخانه جدی برای هزاران مهندس و دانش‌آموخته کرد از دانشگاه‌های کشور برپا نشده و درصد بیکاران در میان کردهای دانش‌آموخته دانشگاه‌ها در صدر فهرست بیکاران کشور است، اما حالا به این افتخار می‌کند که شخصیت‌های سرشناس جامعه کرد را که در قید حیات هستند، مورد تجلیل قرار دهد.
کردها از آمدن استاد مظهر خالقی به خاک میهنش هیجان زده هستند اما در ضمن می‌دانند که «تجلیل» حکومتی از این هنرمند پرآوازه و شخصیت‌های کرد دیگر مانند اساتید هنری شهرام ناظری، کیهان کلهر و بیژن کامکار، فوتبالیست برجسته کشور بیژن ذوالفقارنسب و دیگران، تنها نهادن سرپوشی دیگر بر هزاران کم‌کاری و سهل‌انگاری عامدانه و سیستماتیک حکومتی علیه کردهای ایران زمین است.
استاد مظهر خالقی با صدای آسمانی‌اش در آغاز دهه هشتاد عمر پربرکت خویش در حالی این هفته از طریق مرز مریوان پا به خاک زادگاهش، کردستان، نهاد که حدود چهار دهه از حیاتش در غربت اجباری سپری شده است و جامعه فرهنگی و هنری ایران زمین از وجود او و کارهای به یقین ارزنده‌ای که وی می‌توانست در وطنش بیافریند، محروم بوده است.
استاندار کردستان به استقبال استاد خالقی رفته بود اما آیا این اقدام براستی پاسخگوی هزاران خواسته برحق دیگر مردم این سرزمین پردرد است؟ استاندار نیز می‌داند که چنین نیست.
آیین تجلیل از سی تن از مشاهیر کرد جهان از سه‌شنبه یازدهم تیر/ دوم ژوئیه در سنندج، مرکز استان کردستان، در جریان بوده که چهارشنبه نیز ادامه یافت؛ استاندار حکومتی نیز در صف نخست خود را به مشاهیر نزدیک کرده بود تا آیین را به خود نسبت بدهد؛ استاندار سلیمانیه عراق و نیز میهمانان دیگری در این آیین دیده شدند؛ علی یونسی وزیر اطلاعات اسبق حکومت که در زمان ترک تصدی این وزارت‌خانه کارنامه‌ای بلندبالا از جنایت و کشتار و اعدام علیه کردها از خود به جای گذاشته بود اما حسن روحانی او را مشاور خود در امور اقوام و اقلیت‌های مذهبی و دینی کرده است، از سایر مدعوین به آیین «تجلیل» از مشاهیر کرد بود.
کاربرد رسمی و روزانه واژه «اقلیت» علیه کردها و دیگر قومیت‌ها و سنی‌ها و پیروان سایر مذاهب غیر شیعه در این آب و خاک، خود به خوبی تداوم نگاه از بالا به پایین حکومتی‌ها به ده‌ها میلیون تن از مردم این سرزمین را نشان می‌دهد؛ حتی اگر صرف برگزاری آیین «تجلیل از مشاهیر» جای دفاع و شاید قدردانی نیز داشته باشد.
این آیین در حالی است که بی بضاعتی مردم در کردستان در اوج گرانی‌ها و تورم و تحریم‌هایی که حکومت با سیاست‌های تحریک آمیز خود متوجه ملت و کشور کرده است، در دوره اخیر افزایش یافته و بسیاری از مردم کرد دیگر کمترین قوت لایموت را ندارند و بهره بردن از خوراک، پوشاک و سایر بایدهای زندگی، به یک رویای دور برایشان مبدل شده است.
همین روزها بود که بار دیگر شماری از کوله‌بران این آب و خاک به ضرب گلوله حکومتی‌ها کشته شدند؛ جوانانی که حق‌شان است که مانند سایر مردم کشورهای آزاد زندگی و تلاش خود را صرف رفاه و پیشرفت خود، خانواده و جامعه کنند، پشت نحیف خود را زیر بارهای سنگین چند صد کیلویی خم می‌کنند و کالاها را از صعب‌العبورترین راه‌ها عبور می‌دهند تا شاید پولی اندک بدست آورند و هر لحظه نیز جانشان در خطر کشته شدن باشد. این سزاوار این جوانان نیست؛ عطای تجلیل از مشاهیر کرد را به لقای احقاق حق کرامت و شرافت مردم کرد باید بخشید.
نوشته سردبیر بخش فارسی وبسایت آواتودی
