آواتودی*
هیچ دلیلی نداشت که مردم مظلوم و سخت‌کوش یزد که برخی از آنها به زور و یا من باب تفریح و دیدن یک نمایش به محل سخنرانی حسن روحانی در سفر او به این استان رفته بودند، یکباره شاهد تهاجمات او به قوه قضاییه و افشاگری‌های گسترده از زبان وی در مورد آمار و ارقام گیج کننده فساد در نهادهای مختلف حکومتی باشند.
حسن روحانی می‌توانست اینها را در هزار و یک فرصتی که در تهران نیز دارد، بیان کند اما ظاهرا گفتن آنها در شهر و استانی که مردمش حتی بخاطر همشهری بودن حامی محمد خاتمی، رییس جمهوری مغضوب رژیم هستند، آسان‌تر بود.
روحانی ارقام کلانی مانند 947 میلیون دلار، دو میلیادر و هفتصد میلیون دلار، دو میلیارد دلار دیگر که آمریکا آن را خورد، دهها میلیارد دلار و غیره را به عنوان مبالغ پرونده‌های فساد سران و گروه‌های حکومتی بیان کرد.
زمانی که وی به رقم 18 میلیارد دلاری رسید که به گفته اصولگرایان در دولت او گم شده، گفت که این پول ناپدید نشده بلکه بانک مرکزی حساب و کتاب دقیق آن را دارد و هفت میلیارد و سیصد میلیون دلار آن صرف واردات کالاهای اساسی مانند ذرت و کنجاله و جو و اقلام دارویی و پزشکی شده و 12 میلیاردش برای واردات کالاهای دیگر هزینه شده و یک میلیارد دلار بقیه که مابه‌التفاوت قیمت دلار با نرخ‌های مختلف و اختلاف حساب است از سوی نهاد تعزیرات حکومتی در دست رسیدگی زیر نظر بانک مرکزی است.
رقم 947 میلیون دلار که وی به آن اشاره کرد، پولی است که به تایید رهبر حکومت از حساب صندوق توسعه ملی کشور به سازمان صدا و سیمای میلی و غیر ملی رژیم داده شده بود و از بین رفته است.
رقم دو میلیارد و هفتصد میلیون دلار اشاره روحانی به پولی است که بابک زنجانی از فروش غیرقانونی نفت ایران به حسابهایش ریخت ولی از گفته روحانی چنین برمی‌آید که آن را به رژیم پس داده و حالا آن را خورده‌اند و زنجانی نیز هنوز با حکم اعدام، در زندان است.
رقم دو میلیارد دلار دیگر که او ذکر کرد، پولی است که محمود احمدی‌نژاد به حساب‌های بانکی در آمریکا ریخته بود و دولت آمریکا آن را برداشت کرد.
رقم دهها میلیارد دلار و دهها میلیارد تومان دیگر نیز که او ذکر کرد، فسادهای صادق آملی لاریجانی در زمان ریاست قوه قضاییه و آن 63 حساب معروف و سایر فسادهای قضات ارشد رژیم است.
اما روحانی همه اینها را گفت تا به ابراهیم رییسی رییس کنونی قوه قضائیه نیز حمله کرده باشد تا او خود را تنها مدعی مبارزه با فساد نداند و هوادارانش رییسی را ذوالقرنین زمانه جا نزنند.
این افشاگری‌ها که مردم فهیم ایران از همه آن و بسیار بیش از آن خبر دارند، نشان دیگری از این است که بوی حلوای رژیم تا به نهاد ریاست جمهوری در پاستور تهران رسیده است؛ این نهاد فاصله بسیار اندکی با بیت رهبر حکومت فاسدشان دارد.
روزنامه «جمهوری اسلامی» در تهران یک روز پیش از آن (شنبه 18 آبان/ 9 نوامبر) در مقاله اساسی خود در اشاره به تظاهرات معترضین در لبنان و عراق، به سران رژیم ایران هشدار داده بود که «شعور مردم را نادیده نگیرید» و «به خود غره نشوید» وگرنه «فراموشی ما را به لبه پرتگاه خواهد برد».
